Aleja Wolności - spacer po remontowanej ulicy (FOTO)

Tak o historii alei Wolności pisał głogowski regionalista Janusz Chutkowski:

„Po zawarciu umów miedzy magistratem Głogowa a władzami wojskowymi o likwidacji umocnień twierdzy (1902-1903) obszar miasta wzrósł ponad dwukrotnie, a po przyłączeniu sąsiednich terenów - jeszcze bardziej. Niezwłocznie też rozpoczęto opracowywać nowe plany urbanistyczne, wytyczać ulice i nowe dzielnice. Pierwszy taki plan opracował ceniony urbanista i architekt H. J. Stübben. Dalsze prace wykonał miejski radca budowlany Wilhelm Wagner, który włożył dużo wysiłku aby, uwzględniając w miarę możności jak najlepiej uwarunkowania komunikacyjne, stworzyć możliwie dobre warunki rozwoju nowoczesnego Głogowa. Jedną z pierwszych ulic, którą wytyczono w terenie była obecna Aleja Wolności. Miała ona łączyć istniejące już kilkadziesiąt lat Przedmieście Wiązów (Rüster Vorstadt) z ówczesnym miastem. Ponadto rozwiązywała nareszcie wygodny dojazd do dworca kolejowego. Dotychczas w tym miejscu znajdowały się składy drewna opałowego, place ćwiczeń saperów, a wreszcie Szaniec Szubienicy (Galgen Schanze) usytuowany na wzniesieniu (w okolicach obecnego pl. Tysiąclecia), na którym ongiś stała szubienica miejska. Teren ten był częściowo zarośnięty drzewami, a w okolicach dzisiejszego pl. Jana z Głogowa znajdowały się jeszcze pozostałości strumyka, który odprowadzał do Odry wody ze stawu znajdującego się niegdyś w pobliżu ul. Stawnej. W dniu 14 VIII 1905 dokonano pierwszego wykopu pod gmach Urzędu Celnego. Potem już działalność budowlana prowadzona była bardzo szybko. Miasto było ogromnie przeludnione, ceny mieszkań wysokie, a bogaci mieszczanie dysponowali znacznymi kapitałami. Pierwsze domy budowane były wzdłuż północnej strony ulicy. Ulica była szeroka i na owe czasy nowoczesna. Pomiędzy dwoma jezdniami znajdował się deptak dla pieszych. Początkowo ustawiono na niej latarnie gazowe, które jednak bardzo szybko ustąpiły miejsca elektrycznym, umieszczonym na betonowych słupach. Nadano jej nazwę Hohenzollernstrasse, na cześć panującej dynastii. Była zupełnie inna niż dzisiaj. Wysokie, trzy i czteropiętrowe domy, o architekturze eklektycznej, budowane były z myślą o wynajmowaniu w nich mieszkań lokatorom i czerpaniu z tego zysku. Odmiennie niż dzisiaj, było w nich mniej sklepów, a pomiędzy murami i chodnikiem umieszczono miniaturowe ogródki. Do końca lat 30. właściwie cała Al. Wolności została zabudowana. Ostatnie wybudowano domy stojące w pobliżu dzisiejszego pl. Tysiąclecia, który w obecnej postaci został utworzony po usytuowaniu tam, w latach 1934-1935, nowego dworca kolejowego. W ten sposób miasto, po wielu latach, połączyło się z Przedmieściem Wiązów.
Podczas oblężenia Głogowa (luty - kwiecień 1945 r.) Hohenzollernstraße, podobnie jak Stare Miasto, uległa całkowitemu zniszczeniu. Władze polskie nadały jej nazwę Aleja Wolności. Pozostały przy niej tylko szkielety wypalonych i częściowo zburzonych domów, a tylko w kilku domach, prowizorycznie zabezpieczonych, uruchomiono sklepy (właściwie skromne sklepiki). Czynna była jednak kawiarnia „Danusia” (późniejsza „Kameralna”).
Na początku lat 60. opracowano plany zabudowy osiedla „Śródmieście”, obejmującego Al. Wolności. Powoli ulica została zabudowana nowymi czteropiętrowymi domami. Wraz z uruchomieniem ciągu pawilonów handlowych Al. Wolności stała się główną arterią handlową miasta."
Źródło:
Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Aleja Wolności